تلسکوپ «جیمز وب» ۷۱۷ کهکشان باستانی را کشف کرد/ ناشناخته بودن ۹۳درصد کهکشان‌های کشف شده
تاریخ انتشار: ۱۹ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۳۷۸۳۴
به گزارش روز جمعه گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی اسپیس (Space)، مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد این کهکشان‌های بسیار جوان حدود ۶۰۰ میلیون سال بعد از مِه‌بانگ (بیگ‌بنگ) ساختارهای پیچیده داشتند و خوشه‌هایی از ستاره پیرامون آنها در حال تشکیل بود.
این مطالعه بخشی از همکاری بین‌المللی به نام تحقیق پیشرفته و عمیق برون‌کهکشانی تلسکوپ فضایی جیمز وب است که مشاهدات یک‌ماهه را از دو قسمت کوچک در فضا جمع‌آوری کرده است؛ یکی در صورت فلکی دب صغیر و دیگری در جهت خوشه کهکشانی خوشه.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کوین هینلین، استادیار رصدخانه استووارد آریزونا و یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه جدید می‌گوید: اگر کل جهان را در نظر بگیریم و آن را در فیلم سینمایی ۲ ساعته فشرده کنیم، اکنون در حال مشاهده پنج دقیقه نخست این فیلم هستیم.
وی در دویست و چهل ودومین نشست انجمن اخترشناسان آمریکا، افزود: اینها کهکشان‌هایی هستند که روند شکل‌دهی به عناصر و پیچیدگی دنیای امروز ما را آغاز کردند.
بر اساس این خبر، یافته‌های جدید نشان می‌دهد نخستین کهکشان‌ها و ستاره‌ها چطور تشکیل شده‌اند و به این شکل فهرستی دقیق‌تر از عناصری به دست می‌دهد که امروز در جهان رصد می‌کنیم.
هینلین و همکارانش تنها در این پنج دقیقه که بین ۳۷۰ تا ۶۵۰ میلیون سال قبل جهان را ترسیم می‌کند، داده‌های به دست آمده از جیمز وب را بررسی و ۷۱۷ کهکشان را کشف کردند که همه آنها هزاران سال نوری را پشت سر گذاشته‌اند، ساختارهای پیچیده‌ای در آنها توسعه یافته و ستاره‌هایی در خوشه‌های متعدد حوالی این کهکشان‌ها متولد شده‌اند.
هینلین ادامه‌داد: قدیمی‌ترین کهکشان‌هایی که پیشتر می‌توانستیم رصد کنیم، مانند لکه‌هایی به نظر می‌رسید. اما همین لکه‌ها هم بر میلیون‌ها یا میلیاردها ستاره در نخستین سال‌های پیدایش جهان دلالت دارد. اکنون و با کمک تصاویر جیمز وب می‌توانیم ببینیم برخی از آنها در واقع عناصری توسعه‌یافته با ساختاری نمایان هستند.
تقریبا همه تلسکوپ‌های فضایی قوی مانند تلسکوپ هابل، تلسکوپ رصدخانه پرتو ایکس چااندرا و تلسکوپ بازنشست‌شده اسپیتزر (هر دو متعلق به ناسا) پیشتر در مورد این دو منطقه که در مطالعه یادشده از آنها اسم برده می‌شود، تحقیقات گسترده‌ای انجام داده‌اند. با وجود این مطالعات، ۹۳ درصد از کهکشان‌های تازه یافت‌شده که تلسکوپ جیمز وب کشف کرده است قبلا هرگز رصد نشده بود.
به گزارش ایرنا، اواخر قرن بیستم و دقیقا سال ۱۹۹۷ بود که مفهوم نسل بعدی تلسکوپ‌های فضایی با توسعه تلسکوپی گسترده مجهز به آیینه‌ای وسیع تا هشت متر برای استقرار در نقطه لاگرانژی ۲ منظومه شمسی و با هزینه حدود ۵۰۰ میلیون دلار آمریکا در اداره ملی هوانوردی و فضایی آمریکا (ناسا) مطرح شد.
ناسا برای تحقق این مفهوم، کار را با مرکز پروازهای هوایی «گودارد»، شرکت فناوری‌های هوافضای بال و شرکت آمریکایی تی‌آر. دبلیو برای توسعه الزامات فناورانه و هزینه‌های مطالعاتی آغاز کرد و در سال ۱۹۹۹ شرکت لاکهید مارتین آمریکایی نیز برای تکمیل مطالعات اولیه به این گروه پیوست. بر اساس این مطالعات زمان پرتاب تلسکوپ یادشده به فضا ابتدا سال ۲۰۰۷ بود اما این زمان بارها و بارها به تعویق افتاد تا اینکه در نهایت ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱ (چهارم دی ۱۴۰۰) و با هزینه ۱۰ میلیارد دلاری پرتاب شد.
این تلسکوپ که به نام جیمز وب (مدیر ناسا ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۸) نامگذاری شد، حدود ۶ ماه بعد از پرتاب و قرارگیری در نقطه لاگرانژی ۲ نخستین تصاویر خود را در تاریخ ۱۱ ژوئیه (۲۰ تیر ۱۴۰۱) به زمین ارسال و نه فقط جامعه علمی، بلکه مردم عادی را نیز خوشحال و متعجب کرد.
علم و آموزش علم و فناوری جهان ۰ نفرمنبع: ایرنا
کلیدواژه: کهکشان تلسکوپ جیمز وب رخداد نجومی کهکشان تلسکوپ جیمز وب رخداد نجومی کهکشان ها جیمز وب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۳۷۸۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چشمه‌ای کیهانی که فضا را با موادی معادل ۵۰ میلیون برابر جرم خورشید آلوده می‌کند
جرم جریان گاز حاصل از انفجار‌های کیهانی ۵۰ میلیون برابر جرم خورشید ما است.
در مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شده است، محققان مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی (ICRAR) نقشه‌ای با وضوح بالا از انفجار‌ها در NGC ۴۳۸۳ را نشان دادند. آنها توضیح دادند که ستارگان در بخش مرکزی کهکشان منفجر می‌شوند و باعث تشکیل ابرهای عظیم و انتشار گاز‌ها و عناصر شیمیایی سنگین در مقادیر زیاد می‌شود.
این انفجار به غیر از هیدروژن، جریان خروجی بسیاری از عناصر سنگین مانند گوگرد، نیتروژن و اکسیژن را در فضا پخش می‌کند.
آدام واتس، نویسنده اصلی این مطالعه و یکی از همکاران پژوهشی در مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی، گفت: اینها ابزار‌های اساسی برای سیاراتی مانند زمین، و زندگی آنگونه که ما می‌شناسیم، هستند.
کهکشان NGC ۴۳۸۳ در خوشه کهکشانی باکره، یکی از نزدیکترین خوشه‌های کهکشانی به کهکشان راه شیری قرار دارد.
تیم تحقیقاتی مرکز بین المللی نجوم رادیویی با استفاده از داده‌های MAUVE Surveyor، یک ماهواره فرابنفش که ستارگان Virgo و دیگر صورت‌های فلکی را مطالعه می‌کند، نقشه با وضوح بالا را تهیه کرد. این نقشه فرصتی منحصر به فرد برای مطالعه جریان گاز در یک کهکشان مجاور به دانشمندان می‌دهد.
گاز‌ها از NGC ۴۳۸۳ با سرعتی در حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ثانیه (۴۴۷۰۰۰ مایل در ساعت) فوران می‌کنند.
این جریان گاز به قدری عظیم است که ۲۰۰۰۰ سال طول می‌کشد تا به انتهای ابر گازی برسد.
واتس گفت: پیدا کردن جریان‌هایی مانند این مورد بسیار نادر است، بنابراین هر بار که یک جریان جدید پیدا می‌کنیم، اطلاعات جدیدی به دست می‌آوریم که می‌توانیم از آنها برای درک فیزیک آنچه در حال رخ دادن است استفاده کنیم.
به گفته دانشمندان، این نوع خروجی‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که یک کهکشان به سرعت تعداد زیادی ستاره جدید را تشکیل دهد و این همان چیزی است که در مرکز NGC ۴۳۸۳ اتفاق افتاد.
اندکی پس از شکل گیری، بزرگترین ستاره‌ها به شدت منفجر می‌شوند و ابرنواختر‌ها را تشکیل می‌دهند.
چنین انفجار‌هایی گاز را از درون کهکشان می‌برد و باعث می‌شود که به بیرون جریان یابد.
واتس خاطرنشان کرد: گاز خارج شده از نظر عناصر سنگین بسیار غنی است، که به ما بینشی منحصر به فرد از فرآیند پیچیده اختلاط هیدروژن و فلزات در گاز جاری می‌دهد.
علاوه بر این، از آنجایی که این گاز سوخت خام برای تشکیل ستاره‌های جدید است، حذف آن توسط جریان خروجی روند تشکیل ستاره را کند می‌کند. این باعث می‌شود که جریان گاز عامل مهمی در تعیین سرعت و دوره‌هایی باشد که طی آن یک کهکشان می‌تواند به شکل گیری ستاره‌ها ادامه دهد.
کهکشان NGC ۴۳۸۳ یکی از معدود کهکشان‌هایی است که دانشمندان از طریق آن توانسته اند عناصر شیمیایی موجود در جریان خروجی را اندازه گیری کنند.
منبع: Interesting Engineering
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند